می درخشد آفتاب جلوه زیبای شال

می درخشد آفتاب جلوه زیبای شال

ای خوشا فصل بهار و دلگشایی های شال

در بهاران چون نسیمی می وزد ، بر باغها

بوی عطری زاید از گلهای مستی زای شال

چشمه سار کم نظیر " خالیان " پر آب باد

می شود سیر آب ازو باغات گل افزای شال

آب " شیران چشمه " باشد کوثر باغ بهشت

روز و شب جاری بود بی وقفه در پهنای شال

خوشه های سبز گندم ، موج خیزی می کنند

می وزد وقتی نسیم، از باغ روح افزای شال

فصل تابستان اگر بر راه "تانه" بگذری

باد صر صر می وزد در باغ پر غوغای شال

در دو سوی رودخانه ، یونجه زاران و چمن

مرحبا بر دست و بازوی چمن پیرای شال

سنجد و سیب و گلابی، گردو گیلاس و به

حاصل باغات سرسبز و فرح افزای شال

"دیز" را محصول اورگانیک باشد کم نظیر

خاک حاصل خیز آن، سرمایه مانای شال

آنچه زیبایی به عالم، جلوه اش اینجا پدید

این طبیعت هر چه دارد می فشاند پای شال

"آسیاوَر" جایگاهی با صفا و دل رباست

می کشاند سوی خود با جذبه اش دل های شال

سوی " کَسیان " آی تا پهن آسمان را بنگری

بی زبان گوید ترا ،از وسعت فردای شال

راه های پلکانی ، کوچه های سنگفرش

مرحبا بر مردم و برهمت والای شال

" پیلّه سوآن " کوه را روزی به دقت بنگری

بی گمان اندر نظر آید همان سینای شال

عارفی والامقام و سیدی صلب امام

" سید ابوالقاسم " که باشد مرقدش بالای شال

بقعه " سید خضر " تا " پیر پیش " ، " ولَه کواَ "

اعتقاداتی بود از مذهب گویای شال

مسجدی با این جلال و معبدی با این جمال

می توان گفت آن را عروه الوثقای شال

این چنین مسجد ، نشان از اعتقاد مردم است

آفرین بر بانی و بر اهل با تقوای شال

اهل تحصیل اند و اهل کوشش و کار و تلاش

نوجوانای که می سازند خود فردای شال

" شالجان " در هر کجا زحمت کشند و سخت کوش

نان ز بازو می خورند این مردم کوشای شال

کم نظیر اندر دو خصلت : مهربان ، مهمان نواز

جان نثار هرچه مهمان، مردم دانای شال

این دهستان را بدان روی زمین، خلد برین

فرق دارد هر کجا با منظر زیبای شال

دوسداران طبیعت،مردم اهل سفر

بوده هر گردشگری ، خود عاشق و شیدای شال

در صباوت اندر اینجا بوده و بالیده ام

کودکی هایم همه تصویری از رویای شال

جذبه ای دارد قوی و جلوه ای دارد تمام

در دلم آورده است این چامه زیبای شال

قصد من محدوده " خلخال" و " شالِ شاهرود

چون بهشتی در نظر آید مرا سیمای شال

در قلم هرگز نگنجد با بیان الکنم

این همه زیبایی پیدا و ناپیدای شال

* شاعر: استاد اردشیر عابدی شال