نسیم شال

آشنایی با گهواره چوبی ( گافره ) در شالمادران تات لالایی را به این دلیل می خوانند که ناله کودک بند بیاید و کودک آرام شود و در گهواره چوبی بخوابد و سپس مادر بتواند کارهای سخت زندگی روستایی را انجام دهد . مردان و زنان روستای شال اغلب بچه ها را در گهواره چوبی(گافره ) می خواباندند گهواره چوبی ( گافره )هر گهواره چوبی علاوه بر طراحی مناسب شامل وسایل و تجهیزاتی نظیر موارد زیر بود.1- تنه مستطیلی شکل که ازآن جهت خواباندن نوزاد استفاده می شد2- دستگیره گهواره :شامل چهار تیکه تخته سه لایی با قطر تقریبا 10 سانتیمتر که به صورت کمان  قالبگیری شده و دو به دو  روبه روی هم قرار می گرفت و یک سر آن بر روی کنج تنه مسطیلی شکل و سر دیگر آن برای مهار کردن چوب بلندی که در وسط گاهواره وجود داشت قرار می گرفت. 3-پارچه قنداق: شامل پارچه پهن که با کمک  طناب پارچه ای  کوچک که به دور سینه و دور دو پای کودک بسته می شد این عمل موجب می شد که نوزاد از جای خود تکان نخورد و موجب صاف قرار گرفتن پای نوزاد می شد4- پارچه پهنی که برای بستن نوزاد بر روی گاهواره استفاده می شد5-کوزه گلی و یا فلزی(جنس روی) به نام آفقانه جهت جمع آوری ادرار6-ادبچه عبارت از لوله ای پلاستیکی جهت مسیر دادن به ادرار بچه از مجرای تناسلی به سمت کوزه گلی و یا فلزی.7-تجهیزات نمایشی و رنگی و یا سر و صدا دار نظیر مهره های رنگی، عروسک های پارچه ای(گِشَه) و جغجغه و غیره تا توجه کودک را جلب نماید و پس از مدتی خسته شده و به خواب خوش فرو رود.تکان دادن  گهواره ها را اغلب مادر بزرگ ها و یا بچه ها که کارشان از بقیه کمتر بود بر عهده داشتند . این کار همراه با خواندن ترانه ها و لالای, ...ادامه مطلب