کاربرد واژه "خدا"در ادبیات تاتهای شاهرود

 کاربرد واژه "خدا"در ادبیات تاتهای شاهرود

نکته: گویش کلمه خدا در میان تاتهای شاهرود  همانند تلفظ فارسی آن بیان می شود

خدا سر شاهدِه : یعنی خدا به سر شاهد است.

باخدایه دِه. یعنی با خداست دیگه.

خدا رحم بکرده.یعنی خدا به تو رحم کرده است.

خدا برَسس. یعنی خدا به تو توجه نموده یا به داد تو رسیده .

خدا آواد بکَره. یعنی خدا آباد کند..

خدا مبارک بکَره. یعنی خدا برایت مبارک کنه.

خدا قوت بدَه: یعنی خدا به تو قوت بدهد.

خدا برکت بدَه: یعنی خدا به تو برکت بدهد.

خدا ته خیر بدَه: یعنی خدا به تو خیر عطا فرماید. 

خدا زانه: یعنی خدا میداند.

خدا مصلحت شُکر: یعنی برمصلحت خداوند شکر.

خدا خسسَ بخت: یعنی بنده خوش شانس خداست.

خدا ترا بداره: یعنی خدا برایت نگهدارد.

خدا زیاد بکَره: یعنی خدا زیاد کنه.

خدا قَبول بکَره: یعنی خدا قبول کند.

خدا عمر با عزت بدَه: یعنی خدا به تو عمر با عزت عطا نماید.

خدا خدا کره: یعنی خدا خدا میکند.

خدا بهمراه: زمانی این جمله بیان میگردد که  کسی از کسی خدا حافظی کرده باشد و او در جوابش میگوید خدا بهمراه.

خدا اشته را آرسه:یعنی خدا به دادت برسد.

خدا قربان بشوم:یعنی قربان خدا برم. 

هَه خدایی که ته پَرستی: یعنی به همان خدایی که تو می پرستی.

خدا نوم را بمرم:یعنی قربان نام خدا برم.

ازین چمَن را خدایی دارم:یعنی من هم برای خودم خدایی دارم.

خدا مَنما: یعنی خدا ننماید، نشان ندهد. نصیب کسی نکند .

خدا گَتَه!: یعنی خدا گرفته!

جملات نفرینی:

خدا ته پگیره!: یعنی خدا تو را بردارد

خدا چه در دَوَسته: یعنی خدا دودمان و در خانه او را ببندد.

خدا اَ و کو مَگذره. یعنی خدا ازش نگذرد.

خدا چه کع خَراوه بکَره:یعنی خدا خانه اش را خراب کند.

خدا اَو ذلیل بکَره.یعنی خدا او را خارو ذلیل کند.